Ordu'ya Katılmak

Nora memleketinden bildiriyor...



Boztepe / ORDU




Şadırvan / ORDU





Sahil / ORDU






Bizim Evin Balkonu / ORDU

"Bizim zamanımızda bunlar burda yoktu" cümlesini kurdurtan yıllara
isyanım...

Ben daha dünkü çocuk zannederken kendimi, Ordu'ya gelince birden "dün"ün ve "çocukluk"un üzerinden ne kadar zaman geçtiğini fark ettim. Herşey çok değişmiş değişmesine ama bu noktada şehri suçlamak klişesine girmemem lazım. Ne de olsa 8 yıl önce onu terk eden bendim. Arkama bile bakmadan döndüm sırtımı kaçtım ondan. Son 8 yılı bir bir düşünüyorum da; ben, bu şehirden daha çok değişmişim. Onun kaldırımları 2 kere yenilenmişse, ben saçımı 25 kez boyatmışım, ona yeni parklar yapılmış bana yeni piercingler, o yeni mağazalarla süslenmiş ben yeni kıyafetlerle... Onun yerel ağzı sabit kalmış, ben 2 yabancı dil öğrenmişim... O, sıcaklığını, samimiyetini Karadenizliliğini korumuş, ben hepsini kaybetmişim.



Anlaşılan memleketim ben onu terk ettikten sonra hayatına devam etmiş eski bir sevgili artık. Yıllar sonra karşılaşınca istiyorum ki, hala sevsin beni, bıraktığım yerde beklesin. Garip bir rahatsızlık duydu bu karşılaşmadan, bensiz de mutlu çünkü. Gideyim istiyor, bana eskisi gibi bakmıyor.

Yarın tekrar ayrılıyorum ben de ondan. Kimbilir bir daha ne zaman karşılaşırız... Son dönem uzatmalı sevgilim İstanbul çapkın mapkın ama özlemiştir beni... Dayanamaz yokluğuma...

Peace.

Nora.