Bir Türk annesinden kızına en büyük miras nedir biliyor musunuz?
Çocuğunuzun her daim üşüdüğünü düşünmeniz!
Geçtiğimiz yaz İstanbul nasıl sıcaktı hatırlıyor musunuz? İşte ben o yazın tam ortasında, cehennem sıcaklarının yeryüzü provasında doğurdum oğlumu.
Kendi üstümde incecik bir gecelik, geberiyorum sıcaktan... Kucağımda Uzay 7/24 emziriyorum...
Klima? Yasak!
Vantilatör? Sakın ha!
Nefes alamıyorum? Onu ne yapacağız?!
Çocuk daha bir kaç günlük, bi annem geliyor örtüyor üstünü, bi ablam geliyor kat kat giydiriyor...
Çok acemiyim, bi bildikleri vardır diyorum.. Bi de ben sarıyorum yavruyu...
Serpil Ebe kontrole geliyor o hafta...
Çocuğun halini görünce, "siz ne yapıyorsunuz yahu? " deyip, soyuyor çocuğu...
Ayy bari çoraplar kalsaydı, üşütecek çocuk!
"Saçmalamayın, kendinizden bir kat fazla giydirseniz yeter.." diyor.
Sanırım haklı, çocuk ter içinde kalmış, sıcaktan isilik olmak üzere... :)
O günden beri giydirme işini abartmamaya çalışıyorum...
Ama ne mümkün!
İliklerime işlemiş bir kere "üşütme" kavramı...
Sokağa çıkıyorum, daha kış gelmeden çocuklarının ağzını yüzünü sarmış anneler görüyorum...
Çocuğun gazı var dediğimde bile hala "üşütmüşsündür çocuğu" tepkisi alıyorum.
Her gün kendi içimde bir savaş... Durmadan yavrumu yeterince giydirdim mi acaba diye sorguluyorum anneliğimi... :)
Sürekli bir vicdan muhasebesi...
Eeee bu durumda yarın 30cm kar geliyor haberini okuduğumda neler hissettiğimi tahmin ediyorsunuzdur! >.<
Üşütmesem bari çocuğu!
^_^
Peace!
nora
No comments:
Post a Comment