"End of an era" başlığıyla yazdığım yazı aslında gitmeden önce arkadaşlarıma, aileme, blogumu yıllardır takip eden sayıca az ama birbirinden güzel insanlara yazılmış bir veda mektubuydu.
Önce blogumda paylaştım, sonra da Facebook hesabımda.
Bir arkadaşım "public yapsana, paylaşmak istiyorum" dedi.
Yaptım gitti.
Yapmaz olaydım. Sadece benim hesabımdan iki binden fazla paylaşım oldu.
Ekşi Sözlük'e girdi, sonrasını siz düşünün.
İnci Sözlük, Biliyomuydun.com, Kanadadabirtürk gibi siteler kopyaladıkça kopyaladı, yapıştırdıkça yapıştırdı.
Aradan haftalar geçti, tam duruldu derken,
Ekşi Sözlük'te mektuba özel entry açıldı.
40 sayfa yorum.
En az 30 sayfası "s*ktirin gidin!" dedi.
Çoktan gitmiştik zaten. Manasız yordular kendilerini, beyhude harcadılar kıymetli zamanlarını.
Hayatımda yemediğim küfürleri, hakaretleri yedim. Solcusu ayrı, sağcısı ayrı sövdü. Kimsenin birleştiremediği ülkeyi benim kıytırık mektup birleştirdi sanırım. Bravo.
Oğluma bile dil uzattılar. Seviyeyi görmeniz lazım. "Bunların cenazesini bile kabul etmeyeceksin!" diyen oldu. Yuh...
Bir yerden sonra bıraktım okumayı.
Cumhuriyet Gazetesi'nden ulaştılar, röportaj için. Önce dedim, çıkayım cevap vereyim, savunayım kendimi. Sonra dedim ki, kime neyi savunuyorsun? Daha fazla uzamasın konu diye kibarca reddettim.
Sonra koskoca Birgün gazetesi, sanki benimle röportaj yapmış gibi, benim ağzımdan çıkmamış saçma sapan cümlelerle süsleyip yayınlamış benim mektubu. Gazeteciliğinizi ayakta alkışlıyorum doğrusu...
Sözcü gazetesi iyice abartıp mektuptaki cümleleri de değiştirmiş kafasına göre, öyle yayınlamış. Sonuna da "Tüm vatanseverlere sevgilerimle..." demiş. Ee yuh!
Aydınlık gazetesi Araba Sevdası'ndan girmiş, vatan hainliğimden çıkmış.
Umarım hepiniz rahatlamışsınızdır, stresinizi atmanıza, kininizi kusmanıza bir nebze yardımcı olabildiysem ne mutlu bana.
Çünkü sayenizde, ben buraya neden geldiğimi hiç unutmayacağım.
Tüm bu olanlara da tek yorumum budur.
peace
nora
