Crossin' Stitchin' Oh Yeah

Part-time evhanımlığı yaptığım zamanları değerlendirmek için bir süredir aranıyordum. Fikir bazında bir sürü projeye imza atıp, iş bunları gerçekleştirmeye gelince fıs çıkıyordum (bkz. tipik nora davranışları).


Dün WoW'daki serverlar bakımdayken resmen yapacak hiçbir şey bulamadım. 3 yıldır WoWsuz zaman geçirmediğimden, serverların kapanması sonum oldu. Müzik dinlemek, TV izlemek, internette gezinmek vs. hep oyundayken mola anlarına itinayla denk getirilen ya da oyunla paralel yapılan şeylerdi benim için. Without WoW, i'm useless.


İdi. İlk şoku atlattıktan sonra, düşündüm, oyundan önce nasıl vakit geçiriyordum diye. Aklıma gelen bir sürü ıvır-zıvır arasından kutsal bir ışıltıyla parlayan bir fikir fonda huzur veren bir müzikle canlandı. Ben eskiden örgü örüyordum. [ Örgü örmek? Ölü öldü gibi oldu... örgü yapmak denir sanırım...]



Daldım blog dünyasına tabi hemen. İnsanlar neler yapmış... Nette sörf halindeyken tam da bana göre bir uğraş buldum. Cross Stitch [yani etamin işleme, kanaviçe, çapraz dikiş..vs.] dün sabah hayatımı kurtardı. Bu kez üşenmedim, gittim mahallemin arka sokaklarında bir tuhafiyeci buldum... Adına yakışır, yeterince tuhaf, çember sakallı bir adama hayatımın bu etamin ipliğine bağlı olduğunu, serverlar kapandığından beri sinirlerimin kasnakta gerim gerim gerildiğini, iğneyi kendime çuvaldızı başkasına batırmak istediğimi uygun bi dille anlattım. Sıkıldı. Çok da umrumdaydı, ver malzemelerimi işlicem, pas tutmicam ben.


Günün sonunda zafer sarhoşluğundan mütevellit başdönmesi normalmiş....


Evde atmaya üşendiğim ama hiç de sevmediğim 2 tane kırlent vardı... Karşınızda ilk eserim ;








Ve kahramanımız bir kez daha günü kurtardı....
Uffff daha neler yapıcam var ya :D acaip zevkli bi işmiş bu :D
peace.
nora.