Eyes Wide Shut

İki gün önce, yorucu bir Cuma gününün sonunda tam "kendimi eve bir atsam, bütün acılarım sona erecek" şeklinde dram yaratmışken, apartmanın önüne geldiğimde karşısında direnemeyeceğim bir güçle karşılaştım. Gözleri tamamen kapalı, herhangi bir fare boyutlarında miyavlamaya hali olmayan bir yavru kedi.


Önce yeni doğmuş bir kedi olduğunu zannedip 3-4 dk kadar ne yapmam gerektiğini düşünürken bu inanılmaz sevimli bebeği sevmeye başladım. Sonra çok da engin olmayan kedi bilgime danışarak, bu yavrunun yeni doğmuştan biraz büyük olduğuna karar verdim. İyi de o zaman gözleri neden kapalıydı? Konuştukça kafasını yukarı doğru kaldırıp beni görmeye çalıştığını düşündüm. Apartman duvarının üstünde, çılgınca esen rüzgardan donmakta olan bu pisi, sanırım hastaydı.


Alt komşum o sırada eve gelmek gibi bir hata yaptı ve onu da kendi çaresizliğime ortak ederek, veterinerin yolunu tuttuk.



Bir aydan daha az bir zamandır hayatta olan pisiciğin, neler çektiğini öğrenince boğazım düğümlendi. Üst solunum yollarında enfeksiyon ve boğazında "iyileşmiş" bir yarası vardı. Minik kedi kimbilir neler çekmişti :(


Yavrunun bakılması gerekiyordu. Bütün pirelerine, gözlerinden ve burnundan akan iltihaba rağmen 2 günde bu bebek bizi kendine aşık etmeyi başardı.

Biricik kocamın bu konularda usta olduğunu da böylece fark etmiş oldum. Ben hayvana acıyan gözlerle bakıp napsam diye düşünürken, Akın, hayvanın karnını doyurup, gözlerini temizleyip, ilaçlarını verip rahatlatıyordu =)





Artık salonumuzu işgal etmiş bir "Pire-ns" var.

Evimizin küçüklüğü ve benim seyrek temizlik anlayışıma rağmen kocacımla son kararımız, "yeter ki iyileşsin, bakarız ya ! " şeklinde.

Sürekli anne memesi arayan bi bebek daha.. Akın'ın vücudundaki denemelerden sonuç alamayınca, sonunda onu beslemek için mükemmel yolu bulduk =)

Bakınız:

Bu hikayenin giriş kısmı böyle... Devamı için, herkesin pozitif enerjisini bu minik bebeğe yoğunlaştırmasını istiyorum. O iyileşicek ve 83 m2 lik evimizi bize zindan edicek umuyorum =)

Peace.

Nxx.