MuMuk ırkçı çıktı....

Efendim öncelikle yorumlarınız için hepinize birer birer teşekkür ediyorum... Ve lafı uzatmadan hemen son gelişmeleri aktarıyorum =)

MuMuk beyler yeni gelen bebişten hiç mi hiç hoşlanmadı... Daha önce hiç gitmediği yerlerde uyumaya, huysuzlanmaya başladı... Onları her buluşturma eylemimiz başarısızlıkla sonuçlandı... Rahat bırakalım biz karışmayalım dediğimiz zamanlarda da ikisinin de tıslama ve garip bir inilti çıkarma durumu söz kousu oldu ki, oldukça korkutucuydu... Biz yine de azimliydik.. Elbet alışırlar diyorduk ancak 1 gün içerisinde evin içindeki bu gerilim ve aksiyon inanılmaz yorucuydu... Sadece pisiler için değil, bizim için de :D En son, benim kucağımda ufaklık otururken, MuMuşkom ufaklığı farketmemiş olucak ki, mırıldanarak kucağıma zıpladı ve ufaklığı farketmesiyle tıslaması ve yere yuvarlanması bir oldu... Ben çok üzüldüm... İkisi de çok korktu çünkü...

Biz ne yapsak diye kara kara düşünürken, bi anda bi ampul yandı kafamızda :D MuMuk'un halası, yani görümcem kısa bir süre önce nihayet kendi evine çıkmıştı... Hem de bahçeli mustakil bir eve... Zaten gayet hayvansever bir görümceydi, allah dedik hemen "ev hediyesini" götürelim :D Ufaklığın mamasını ıvırını zıvırını topladık gittik... Amacımız emrivaki yapmak değildi tabiki, o yüzden bu bir tanıştırma gibi olsun dedik... Ama ben biliyorum tabi o bit kadar zilliyi görünce kabul etcek eli mahkum :D

Aynen de öyle oldu... "Ayyyyy bu ne böyleee.... ayyyy bakarız yaaa.... hem bahçe de var.... büyüyünce girer çıkar...." replikleri arasında kızımızı evlatlık verdik.... Tabi ben yine "şimdi bi 1 hafta falan deneyin, baktınız sıkıntı oluyo sizin için, ya da hayvan sıkılıyo siz işteyken falan, biz alıp MuMukun alışmasına uğraşmaya devam edebiliriz.." diye açık kapı da bıraktım ki, hani ulan nora yaktın başımızı durumu olmasın :D

Zeyneplerdeyken Nilaylar da geldi, bahçede mantı keyfi yapıldı... Zilliyi de azıcık serbest bıraktık bahçede, pek mutlu görünüyodu, içim baya rahatladı... Bugün de hemen aradım Zeynep'i tabi, nasıl geçti gece diye... Ufaklık yastıklarında uyumuş fosur fosur bütün gece, çok usluymuş, çok tatlıymış... Azıcık üzüldük tabi eşimle... Keşke bizimki çirkeflik yapmasaydı da büyük bir aile olsaydık diye ama.. Sanki böylesi ufaklık için de iyi oldu... Apartman dairesine tıkılmaktansa, hayvan en azından azıcık da olsa doğayla haşır neşir büyücek...

Biz de artık sık sık sevmeye gidicez:D Zilli sayesinde Zeyneplerle daha sık görüşürüz :D Zaten onlar şehir dışına falan çıksınlar bi an önce de ben gidim ufaklığa bakim diye can atıyorum :D

Veeee dönelim ufaklığı sepetlemenin haklı gururunu yaşayan MuMuk efendiye... Az şerefsiz değil yani, bıdırık evdeyken onun kokusu olan en ufak bi eşyaya bile tıslayan MuMuk canavarı, şimdi hayvancağızın yattığı kutuya giriyo oturuyo, bize şebeklik yapıyo... Resmen nispet yapıyo ya inanamadım =) Ama bi yandan da kucağımdan inmiyo, artık benim değerimi daha iyi anlamıştır diyorum :P Yine eski mutlu MuMuk moduna çok çabuk döndü ufaklık gidince...

Şimdi bizim pisicik bebekliğinden beri çok acı çekti, hep hastaydı... Başına gelmeyen kalmadı... Şu an çok mutlu bir kedi ve ben çok üzüldüm hayvan kendi evinde huzursuz olunca... Şu an harika bir çözüm bulmuşuz gibi geliyor... İnşallah öbür bebiş de rahat eder...

İşte böylee..... Bu maceranın da sonuna geldik gibi :D

Bu arada sonunda ancak dün akşam bi ara kaçıp Zeyneplerden buluşabildim Seda'yla... Bikaç saat oturup konsantre hasret giderdik... Yetmedi tabi.. Fotograf bile çekmemişiz ikimizde de makine olmasına rağmen :D

Ben eve dönüşte İstiklalden Ekincimin StreetArtFalan blogu için 1-2 kare aldım ama...

Peace.

nora.